Ayrılığı hala kabullenebilmiş değilim.. Yollarımızı ayıranlar bize
sormadan ikimizi de ayrı yön çizmişler. Bu kez bavullar tek başına
açabilmek adına kapanmış. Sen görmeden valizine sıkıştırdığım not her
şeyin özeti gibiydi.
"Unutma, benim sevgim mesafelere yenik düşecek kadar güçsüz değil"
Gittin..
Ve ben
Sen gelene dek takvimlerden
Yaprak koparmayacağım
Gidişine inat
Hiç uyumayacağım
Işığımı söndürmeyeceğim
Hiç gece çökmeyecek odama
Ve sen hiç beni karanlıkta yalnız bırakmanın
Azabını çekmeyeceksin
Sensiz bir günüm geçti diyemeyeceğim
Çünkü zaman duracak ve ben seni
Beni en son bıraktığın koltukta
Bıraktığın şekilde bekleyeceğim
En son hangi nefesi almışsam
Onunla karşılayacağım seni
En son hangi kelimeyi söylemişsem
Onunla çıkacağım sessizliğimin içinden
Beni nasıl bıraktıysan öyle bulacaksın
Ama çabuk gel ölmek yakışmıyor bana
Gel de ısıt dudaklarımı dudaklarında
Gel de unutayım öksüzlüğümü
Unutayım gittiğini
Gelde göster herkese ölülerin nasıl diriltildiğini...
Biliyor musun gerçekten canım acıyor.. İçim acıyor.. Ben ellerimi
elerinden zor ayırırken, şimdi sen kendini ayırdın benden.. Hem de
arkana bile bakmadan!
Ne uzaklıklar girmişti aramıza oysaki, ama hiçbirinde böyle
kopmamıştık! Kopamamıştık! Apar topar toplanan valizin bir anlamı
olmalıydı!.. Seneler geçti sen gideli, yıllar oldu yüzünü görmeyeli,
sesini duymayalı.. Her şeye iyi gelen yaraları iyileştiren zaman hiç
bu kadar acı vermemişti yüreğime..
Ben her sabah beni sana getirecek yollarda yürüdüm. Ve hep senin
duyacağın şarkıları söyledim bağıra bağıra, ağlaya ağlaya..
Gelmeyişinin, bana geri dönmeyişinin her akşamında; aslında doğduğunu
hiç anlamadığım güneşle birlikte bende battım bir kez daha.
Artık ne ay doğuyor gecelerime.. Nede sana benzettiğim yıldızlar..
Alıntı…
