Yavaş yavaş dökülen
Sonbahar yaprağı misali
Süzülerek dökülüyor hayallerim
Gözlerimde umutsuz gözyaşlarım
Ve adımlarımda yalnızım ben
Herkes gölgemde yok olmuş,
Merhabalar birikmiş
Açılmaya yeminli dudaklarımda
Ve yüzler yabancı artık
Gerçekler yavaş yavaş vurmakta
Hançer gibi yüreğime
Ve sohbetlerimde yalnızım ben
Sessizlik yoldaşım şu karanlık sokaklarda
Herkes artık hiç kimse
Bir ben kayboluyorum karanlıkta
Bir ben mahkûmum karanlığa hapsolmaya
Ve anılarımda yalnızım ben
Gökyüzünden kayan yıldızlar gibi
Bir bir kayıp gidiyor yakınımdakiler
Ve gürültülü uyanıp rüyadan
Bir bir kâbuslara uyuyorum ben
Ve rüyalarımda yalnızım ben…
Alıntıdır. . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder