Ayrılalım deme sakın! Seninle bulmuşum bütün kaybettiklerimi. Gözlerimi yeniden açmışım dünyaya. Razıyım senden gelenlere, katlanırım bütün zorluklarla. Seninle süsledim hayallerimi. Canımı koyarım yollarına. Seninle mutluyum sana mecburum.
Ayrılıklar girmesin aramıza. Dayanamam ırak olmaya senden, çekilmez özleminin yükü. Son zamanlarda içimde bir korku kaybedeceğim, uçup gidecek ellerimden kıymetlim diye. Sarıl, kenetlen sakın gitme uzaklara. Bırakma boynu bükük, kollarımı iki yanda koyma. Seninle varım sana mecburum.
Hayatımı ikiye ayırdım senden önce ve sonra diye ne acılar ne hüsranlar yaşadım. Kaç defa yenik düştü bu kalp, kaç defa parçalara bölündü. Sevemem sandı başkasını. Bir gün sen çıka geldin koyu bir karanlığın içinden doğdun üstüme. Anladım ki hiç kimseyi seni sevdiğim gibi sevmemişim. Daha bir anlamlı anlamını yitirmiş hayatım. Sıcak bir gülüş, içten bir dokunuş var artık. Seninle güler bu yüreğim sana mecburum.
Ayrılmak aklıma geldiğinde içime saplanıyor bir sancı. Yakıştırmıyorum ayrılık kelimesini ikimize. Kelepçelenmişim hayata senle, sen nereye ben oraya. Ne yapsan kurtulamasın, nereye atsan peşinden gelir yüreğim. Atmak istesem içimden, içimdeki sen izin vermez. Seninle doğdu kalbim sana mecburum.
Konduramıyorum kimseyi yerine. Yakışmıyorlar, dolduramaz kimse yerini, hiç kimse sen gibi Senle bulmuşum kaybettiklerimi, düşlerim, hayallerim senle gerçek olmuş. Yüzüm senle güler, gözlerim senle parlar olmuş. Sana aidim sana mecburum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder