
Yazdığım bütün sözler asıyor kendini,
Ölüyor söze düşürdüğüm büyü
Bütün sokak -köpeklerinin- qözyaşı yüzümde
İçime kim koydu bu intiharı?
ELim kolum bağlandı,
Ben hep sessiz ağlamaların kızı kaldım…
Coşkularım nereye saklandı?
Aşkın çocuğu hep acı, hep acı
Bayram kalabalığı sokakları olmalıydı ömrümün
Ben gelmeden bütün mutlu yüzler dağıldı
SEN YALAN SÖYLEDİN ANNE!
Hiçbir sevgili saçlarıma papatyalardan taç takmadı
Öylece bekliyorum dünyanın orta yerinde
Lanetlenmiş bir şiir qibi,
Kim okumaya kalksa beni,
En qüzel yerimde yırtıp atıyor
Yaşamakla ölmek arasında nefes almaktayım
Bütün kuşlar kaçıyor ne zaman okşamaya kalksam
SÖYLE ANNE!
Ben uğursuz yaşamlardan arta kalan mıyım?
Dokunduğum bütün camlar kırılıyor
Ne taksam gerdanıma düşüp dağılıyor
SEN YALAN SÖYLEDİN ANNE!
Bana güzel olmak yakışmıyor
Kime baksam şu sevdiğin gözlerimle,
Hepsi yok oluyor
Sırılsıklam kalıyorum
SEN YALAN SÖYLEDİN ANNE!
Gülünce açan çiçeklerim yok ki benim
Koynumdaki keskin hüzünlerle,
Çok yakışıyorum ayrılık otobüslerine
Ne zaman gülsem ağzım yüzüm kan
Söyle;
BENİ DOĞURURKEN $EYTANA MI ÖPTÜRDÜN ANNE???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder