Ey hayat gözlerimi dikip sana bakmamı mı istersin yoksa söz alıp konuşmamımı istersin…Rüyamı gerçek sözlerimi hakikatli sandım yine güzel rüyaydı dolu dolu yaşadım seni hayat şimdi ağlıyorsam eğer yine aynı sahneyi yaşıyorum yine kalem elinde göz yaşlarımla sana yazıyorum seni sorgularken aslında kendimi sorguluyorum ama hep kelimeler kiyafetsiz kalıyor göz yaşlarım konuşuyor ruhumu okşarken hayaller gerçekler neden saklanıyor niye kabul etmiyor bu yürek bugün gülüp yarın ağlayacığını
Gözler mi yalan söylüyor sana hayat geçmiş kayıp giderken niye gelecek üzülüyor dünün acısını yüreğimdeyken niye bugünün acısı kök salıyor yıkıp geçiyor hayat sabun gibi kayıyor hayat
Elim varmayınca kaleme gerçekler niye saklanıyor zifiri karanlıkta niye umud ışığı yanmıyor yüreğime hançer saplanrken niye sırtım sıvazlanmıyor yarıştılan şerefsizlikken niye arada kaynıyor onur niye saadetin hakikatte olduğunu unutuyor insanlar niye boyun büküyor sözcükler cümlelere anlamayınca niye anlatanda suç aranıyor niye artık kelimeler yüreklere sökmüyor niye vicdan arada kaynarken yürek kan ağlıyor niye boşluk boşluğu kapatıyor niye kaıplaran hüküm sürmüş acı bir vicdanın kulağında durmuyor SÖYLE HAYAT eskiden koşup oynarken dizim kanardı şimdi niye yüreğim kanıyor...Söyle hayat Rüzgarlar ağlar mı ?Ağlar hayat Ağlar onun içindir hep fırtınadan sonra yağmur yağar...
Güneşimi niye bulutlar kaplıyor niye rüyam gerçek olmuyor niye benliğim beni sorguluyor sen sus hayat gözyaşlarım cevap versin…
Alıntıdır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder